ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Σήμερα λοιπόν....
αποφασίσαμε να μιλήσουμε για τα περιστεράκια μας...εδώ και μέρες βλέπουν τα μικρά από εδώ και από εκεί σε βιβλία περιστέρια....αλλά χωρίς να μπορούν να τα ξεχωρίσουν...μερικά τα έλεγαν κοτούλες...άλλα πουλάκια...άλλα παπαγάλους...αλλά γιατί άραγε είναι στα βιβλία για τον πόλεμο;;;;;;

    
τους παρουσίασα λοιπόν το περιστέρι μου....τον φτερούλη και τα άφησα να μου πουν ιδέες για το πως μπορεί να έχει σχέση ένα περιστέρι με το θέμα μας...ομολογώ ότι δυσκολεύτηκαν οπότε το πήγαμε αλλιώς...

που βλέπουμε περιστέρια;  στον ουρανό....
τι χρώμα είναι; άσπρα...μαύρα....γκρι...με πιτσιλιές....
και τι κάνουν στον ουρανό; πετάνε και ταξιδεύουν....
αλήθεια μπορούμε να τα πιάσουμε; όχι γιατί μας ξεφεύγουν....
έχετε δει κανέναν περιστεράκι σε κλουβάκι; όχι...έχουμε καναρίνι, παπαγάλο....αλλά περιστεράκι όχι!!
οι ερωτήσεις ήταν από μένα και οι απαντήσεις ήταν ενδεικτικές των παιδιών που βοήθησαν στο να φτάσουμε στην....Ελευθερία.... τα περιστέρια λοιπόν βγάλαμε συμπέρασμα ζουν ελεύθερα και εκεί πέταξε ένα μικρό ''σαν εμάς κυρία που δεν έχουμε πόλεμο;''....ουφ!!!!ευτυχώς μας βγήκε η σύνδεσηηηηηηηη!!! Φυσικά τους λέω....και όχι μόνο αυτό...όταν έχουμε πόλεμο τα πουλάκια φεύγουν γιατί φοβούνται από το θόρυβο....''άρα το περιστεράκι θέλει την ειρήνη κυρία''....εντάξει λοιπόν...με έσωσαν τα μικρά....χιχιχιχιχι!!!είπαμε λοιπόν ότι τα περιστεράκια συμβολίζουν την ειρήνη...αφού η ειρήνη είναι κάτι που δεν πιάνεται και πρέπει να την συμβολίζουμε με πραγματάκια....μιλήσαμε και είδαμε τα σύμβολα της ειρήνης και μας ήρθε και η ανάγκη να φτιάξουμε και εμείς από ένα περιστεράκι....
κόψαμε....

ζωγραφίσαμε

και όταν μου τα έφεραν στα χέρια....με ένα τρόπο μαγικό...μου έπεσαν και γέμισαν το πάτωμα μας...πολυχρωμο έγινε πάλι!!
Αντε είπα....αφού την έκανα τη ζημιά θα με βοηθήσετε να τα μαζέψουμε; ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει το δικό του;
Αφού λοιπόν ο καθένας διάλεξε το μοναδικό του περιστεράκι κάναμε ότι είμαστε περιστέρια....ανοίξαμε τα φτερά μας και κινηθήκαμε στο χώρο.....και έτσι όπως ήμασταν τους είπα να κλείσουμε τα μάτια και να σκεφτούμε αν μπορούσαμε να μας ταξιδέψει ένα περιστέρι στη ράχη του που θα ήθελε να μας πάει...οι επιλογές μας ήταν πολλές και πρωτότυπες...

θέλω να πάω στην Πορτογαλλία....
θέλω να πάω στους θεούς του Ολύμπου...
θέλω να πάω στο ουράνιο τόξο...
θέλω να πάω στον Άρη....
θέλω να πάω στη θάλασσα....
θέλω να πάω στην ήλιο να δω πως φωτίζει....
θέλω να πάω να δω άλλα παιδάκια...
κάπου εκεί λοιπόν μου ήρθε η ιδέα να τα ρωτήσω....αν τα παιδάκια αυτά ζούσαν σε μια χώρα που έχει πόλεμο, τι θα μπορούσαμε να τους στείλουμε με το περιστέρι μας;

θα μπορούσαμε να τους στείλουμε παιχνίδια....
θα μπορούσαμε να τους στείλουμε φάρμακα ( το θυμόντουσαν από τις φωτογραφίες των νοσοκόμων στον πόλεμο)
θα μπορούσαμε να τους στείλουμε φαγητό....
θα μπορούσαμε να τους στείλουμε την ειρήνη με το περιστέρι....
χμμμμμ.....αυτό με βοήθησε και ρώτησα....τι άλλο θα μπορούσαμε να τους στείλουμε που μας θυμίζει την ειρήνη;
οι περισσότεροι συμφωνήσαμε στα : ειρήνη, ελευθερία, χαρά, υγεία, αγάπη, φιλία και πολλές αγκαλιές...

Ωραία λοιπόν....αφού τα είπαμε...αποφασίσαμε να τα γράψουμε....ο καθένας τι θα έστελνε....
και μετά τα βάλαμε στο δέντρο....που έχουμε στην τάξη μας και τόσο καιρό ήταν άδειο....

και κάπως έτσι στολίσαμε και το δέντρο μας και την τάξη μας...

Μετά βγήκαμε διάλειμα και επειδή έβρεχε είπαμε να κάτσουμε στο υπόστεγο....τι να κάνουμε όμως που δεν έχουμε παιχνίδια; Τους εμφάνισα τα στεφάνια και παίξαμε το παιχνίδι με τις αγκαλιές...όση ώρα χτυπούσα το ντέφι τρέχαμε γύρω από τα στεφάνια και μόλις σταμάτησε μπήκαμε ανά δύο στο στεφάνι....αγκαλιαστήκαμε και στείλαμε σαν τα περιστέρια ένα μήνυμα στο φίλο μας.....το κάναμε πολλές φορές...για να αγκαλιαστούμε με πολλούς φίλους μας και σε κάθε έναν δίναμε και άλλο μήνυμα...ΦΙΛΙΑ.....ΧΑΡΑ....ΥΓΕΙΑ....ΕΙΡΗΝΗ....ΑΓΑΠΗ...